ERROR Off The Road
Lustrum SuiteDe Universiteit Utrecht viert haar 73e lustrum. Dat is mooi. Zelf kan ik inmiddels mijn eerste lustrum vieren: ruim vijf jaar geleden begon ik zelf mijn brood te verdienen met het maken van websites. Ik behoor daarmee wellicht niet tot de pioniers onder de professionele web-bouwers, maar toch in ieder geval tot de ‘eerste generatie’. Immers, al voordat ik mij professioneel met het web ging bemoeien, had ik al de nodige amateurervaring opgedaan. Het web bestond nog niet zo heel lang toen ik mijn eerste pagina bouwde. Nouja, bouwde… van een ander kopieerde en zelf aanpaste. Hoe dan ook, ik heb de afgelopen vijf jaar het web zien groeien van een new frontier tot een urban jungle. Anything goes lijkt het motto te zijn, zowel van de web-bouwers als van hun opdrachtgevers en financiers. Natuurlijk, sinds vorig jaar is de rek er een beetje uit. Het web bleek niet de kip-met-gouden-eieren die velen er in zagen. Een aantal vooraanstaande spelers viel dramatisch door de mand; in eigen land bijvoorbeeld World Online en Newconomy. En natuurlijk, meer algemeen is er een beetje de klad gekomen in de IT-business. Voor een deel is die terugval te wijten aan te hoog gespannen verwachtingen, zowel van de aanbieders als van de afnemers. De aanbieders zagen gouden bergen. en de afnemers zagen een schat aan nieuwe middelen; toen dat laatste een beetje tegenviel deden de afnemers een stapje terug: exit gouden bergen. Maar ik denk dat de tanende interesse voor het web voor een deel ook is veroorzaakt door het gebrek aan kwaliteit. Een deel van dat kwaliteitsgebrek bevindt zich op een technisch niveau dat voor de gemiddelde consument niet doorzichtig is, maar het gebrek aan technische kwaliteit spiegelt zich onherroepelijk ook op andere niveaus. En dat ziet de consument wel: slecht opgemaakt pagina’s, niet-werkende formulieren, onduidelijke foutmeldingen, ongevraagde pop-ups, ontbrekende plaatjes, lange wachttijden en een scala aan benodigde plug-ins. Geen wonder dat het publiek zich nog niet staat te verdringen voor de poort. Dat kwaliteitsgebrek is opvallend, omdat zich inmiddels allerlei partijen op de markt hebben gemeld die claimen professionals te zijn. Ze brengen hun producten met gelikte praatjes aan de man, ze gebruiken een jargon dat zelfs de insider niet begrijpt. Engels lijkt de voertaal te zijn, ook binnen Nederland, met sleutelwoorden als new technology, network solutions en dot-com. Maar de consument blijft zitten met elementaire vragen als: “Wat betekent het nou eigenlijk?” en “Waarom werkt het niet?” Het zou de taak moeten zijn van die professionals om daar antwoord op te geven, of om op zijn minst naar oplossingen te zoeken waar het publiek wat aan heeft. Dat gebeurt echter niet of nauwelijks. En wie naar de broncode van de nieuwe economie kijkt begrijpt ook wel waarom: de professionals weten het zelf ook niet. Ze doen maar wat. Zolang ze de consument nog voor blijven is er niets aan de hand, nietwaar? Laten we het beestje maar gewoon bij z’n naam noemen: de meeste professionals zijn geen professionals. Ze voldoen in veel gevallen niet aan de minimale eisen die je zou mogen stellen aan hun werk. Maar het schijnt ze niet te deren. Immers: “Het is een nieuw medium!” Alsof dat een vrijbrief is om maar wat aan te rommelen. Het wordt tijd voor een nieuwe canon. De delen van dit werkToen ik aan dit stukje begon, was mijn eerste opzet een enkelvoudige litanie tegen dit ‘nieuwe denken’. Maar het bleek te veel te zijn om in een enkele pagina onder te brengen. Dus heb ik er uiteindelijk maar voor gekozen om die ene litanie op te delen in een aantal treurzangen. Dat heeft als extra voordeel dat de suite op termijn kan worden uitgebreid.
 Deze tekst is ‘Off The Road…’, april 2001 |