A SMALL MARGIN OF ERROR
Idioten
Ze waren weer eens op de televisie, de para-militaire idioten. Iedere
keer als ik ze zie, vraag ik me weer af wat mensen in hemelsnaam bezielt om
zich in een camouflagepak te hijsen en door het gras te gaan kruipen met een
M16 in de aanslag. Zelf heb ik op m’n twaalfde voor het laatst met een namaak
mitrailleur rondgehobbeld. (Wij speelden de Tweede Wereldoorlog na uit
voddige stripboekjes, waarvan mijn buurjongetje stapels bezat. Onze held was
Montgomery in Noord-Afrika, maar bij gebrek aan woestijn speelde de slag om Al
Alamein zich bij ons af in het park. Ook de slag om Tarawa deed het erg goed
bij ons in de buurt.)
Voor sommigen lijkt het voornamelijk een hobby te zijn. Daar kan ik nog
inkomen. Ik lees graag boekjes, anderen kruipen graag in een camouflagepak
door het gras. Dat moet kunnen, daar wil ik ruim in zijn. Maar anderen,
waaronder de idioten die weer eens op de televisie waren, is het letterlijk
dodelijke ernst. Ze doen het om voorbereid te zijn op de Derde Wereldoorlog,
of de invasie van de Islam, of het Einde der Tijden—en zo te zien vaak om
alledrie. Ze worden geleid door een Snor met een Baret en een Zonnebril, die
nog in Korea en Vietnam heeft gezeten, en die voor de camera graag vertelt dat
zij de overlevenden zullen zijn, en dus de grondleggers van de nieuwe
mensheid. Dat is geen prettig vooruitzicht, en wat mij betreft een goede
reden om de komende catastrofe niet te willen overleven.
En altijd als ik deze mensen zie, denk ik ‘wat een domme en enge mensen
zijn dit’. Ze roepen dat ze wel gewapend moeten zijn, want er is chaos
en anarchie op komst. En vervolgens laden ze een pick-up truck vol met
kunstmest, gooien er wat brandstof in, en blazen een gebouw op. Inderdaad, er
is chaos en anarchie op komst! Ze roepen dat het einde der tijden is
aangebroken, dat de Antichrist is opgestaan, en dat de mensheid ten dode
opgeschreven is. En vervolgens helpen ze de Antichrist alvast een handje door
hier en daar wat gifgas los te laten. Inderdaad, het einde is nabij!
Overigens kan de reactie van sommige overheden ook bevreemdend zijn. Nog
niet zo lang geleden hoorde ik een overheidsfunctionaris (uit Engeland? of
Israel? of Japan? ik weet het niet meer) plechtig verklaren dat de laatste
aanslag niet was opgeëist door een politieke groepering, zodat men er nu
maar van uitging dat ze was gepleegd door een geestelijk gestoorde. Ik
heb nog lang gelachen, maar eigenlijk had ik moeten huilen.
© Roelof Ruules
|