A SMALL MARGIN OF ERRORUitslag 1Het is alweer een tijdje geleden, maar in het vijftigste nummer van de BTW nodigde ik mensen uit een kolom in mijn plaats te schrijven. Wel, het overweldigende aantal inzenders was gelijk aan dat van een vorige wedstrijd die ik in de BTW uitschreef: twee. Gelukkig was het peil van de inzendingen deze keer aanzienlijk hoger. Vorige keer heb ik de prijs wegens tekortschieten van de inzendingen slechts gedeeltelijk (dat wil zeggen in bevroren toestand) uitgereikt. Deze keer had ik een luxe-probleem: beide inzendingen voldeden ruim, en dus krijgen beide inzenders de prijs, te weten een etentje van mijn hand. (Je kunt nu wel in hoongelach uitbarsten, maar toevallig kan ik buitengemeen goed koken.) Toch wil ik wel benadrukken dat ik de ene inzending nog beter vond dan de andere. Daarom laat ik dus eerst die andere inzending plaatsen; in het volgende nummer van de BTW meer over die ene. Tyger, tyger burning brightDe afgelopen dagen leken weken, de afgelopen uren leken jaren. Sinds de toezegging had hij aan weinig anders meer kunnen denken en hadden zenuwen zijn leven overgenomen. Angstzenuwen. Maar er stond hem niks nieuws te wachten; het was angst voor het bekende. Want hoe vaak in het verleden had hij niet dat onbestemde gevoel gehad, hadden niet zijn gedachten continu op volle toeren gedraaid om elke waarneming te analyseren en te interpreteren. Soms zelfs ten koste van een reactie.Hoe zouden zijn gevoelens hem nu parten spelen? In hoeverre kon hij nog genieten van deze avond, kon hij nog gewoon alles over zich heen laten komen zonder direkt overal een betekenis aan te hechten, er conclusies aan te verbinden? Hij ging op pad. Het was windstil, de lucht was helder, het was koud. Een zeilschip leek nu sneller dan de tijd. De afstand was kort, maar de weg leek niet lang genoeg. Hij paste zijn tempo aan aan de tijd, maar de tijd leek hem te volgen. Toch kwam het moment dat hij zowel had gevreesd als toch ook naar had uitgekeken dichterbij. De begroeting was als de wereld waar hij net uit stapte. Zijn angst bleek waarheid te worden en zijn gedachten snelden vooruit in de tijd, in wilde pogingen de komende uren te anticiperen. Tevergeefs. Er waren geen betekenissen meer, geen conclusies meer mogelijk… Hij wist niet meer wat te denken en plotseling kreeg de direkte ervaring een andere status. Plotseling kwam die waardering voor het moment, niet voor de gevolgen, niet voor de toekomst, die altijd verborgen was gebleven. De avond werd mooier. Hij genoot van de ervaringen, de geluiden. Het contact werd warmer en intenser. Het was een proces van wederzijdse beïnvloeding, dat snel groeide en onverwachte afmetingen aannam. De tijd versnelde mee en al snel kwam de rust terug. Het gevoel van de afgelopen dagen was verdwenen en had plaatsgemaakt voor intimiteit. De wervelwind van klanken had het verleden weggeblazen en nieuwe wegen geopend. Het licht van de goedkope kaarsen verzachtte de omgeving en verdreef de achtergrond. De grond van zijn angst werd weggespoeld door het moment. De avond werd ouder en het contrast met de middag groter. Het kon. Het kon echt… Op uitdrukkelijk verzoek van de prijswinnaar wordt haar/zijn naam niet vermeld. Ik heb daar begrip voor. Wie nu in sneerende hoogmoed meent dat dit in tegenspraak is met het eerder door mij per open brief verkondigde, vergist zich schromelijk. Deze kolom, en dus ook het door mij daarin geplaatste ingezonden onderdeel, valt geheel onder mijn verantwoordelijkheid en naam. Wie daarover klachten heeft moet dus bij mij wezen. Ik wacht met name (en nog steeds) op ene nabla-kwadraat. |
