A SMALL MARGIN OF ERRORIdeeIk heb ooit eens ergens een citaat gelezen van een schrijver die zei… Wel, ik weet niet meer precies wat de man zei, maar het kwam op het volgende neer: er waren schrijvers (niet de schrijver in kwestie) die op hun nachtkastje een notitieboekje hadden liggen; als ze dan midden in de nacht wakker werden met een lumineus idee, dan konden ze dat meteen opschrijven, zodat ze het niet de volgende dag weer vergeten zouden zijn. De schrijver in kwestie vond dat belachelijk: een echt lumineus idee blijft hangen. Het is heel simpel, als je een idee ben vergeten was het blijkbaar niet de moeite waard het te onthouden. Heel lang heb ik deze schrijver geloofd. Ik ben daar heel dociel in, ik geloof altijd meteen allerlei autoriteiten. Toen Harry Mulisch verkondigde dat het onmogelijk is om creatief te zijn op gelinieerd papier, begon ik accuut te schrijven op ongelinieerd papier. Het lijkt een slecht voorbeeld—Mulisch heeft namelijk gelijk—maar de essentie is dat ik zijn advies niet volgde omdat het waar was, maar omdat het Mulisch was die het uitsprak. Ik kan mijzelf slechts verdedigen door aan te voeren dat ik toentertijd pas negentien was. Ik geloofde de schrijver in kwestie dus, en heb jarenlang mijn goede ideeën niet opgeschreven, onder het motto ‘als ik het vergeet, was het geen goed idee’. Op die manier ben ik veel goede ideeën kwijtgeraakt. Er zat namelijk een fout in de bewering van deze schrijver. Hij was blijkbaar geen student geweest en leefde dus gezond. Hij kende niet, zoals ik, de situatie dat je op een feest bent, dat je héél veel goede ideeën hebt, en dat je de volgende ochtend hele erge hoofdpijn hebt maar geen goede ideeën meer. Kortom, non mens sana in corpere non sano Maar inmiddels heb ik ontdekt dat het nog veel erger kan. Zojuist zat ik de krant te lezen en daarbij schoot mij een geweldig idee door het hoofd. Ik mag wel zeggen: het was een ongelooflijk goed idee. Ik heb zelfs even gekeken of ik een pen binnen handbereik had, zodat ik het voor de zekerheid even op kon schrijven. Ik had geen pen binnen handbereik, maar dat leek me in dit geval ook niet nodig, want het was een dusdanig goed idee dat het me eenvoudig niet kón ontglippen. Dacht ik. Drie seconden later wist ik niet meer wat het was. Ik kon het zelfs niet meer reconstrueren aan de hand van de passage die ik toen zat te lezen, terwijl diezelfde passage toch mijn inspiratiebron was geweest. Jullie missen dus een buitengewoon goede kolom. Het is niet anders. |
