A SMALL MARGIN OF ERRORScheidsHet voetbalseizoen is weer begonnen. Trouwe lezertjes weten hoe groot mijn liefde voor het voetballen is, en ik kan jullie wel vertellen dat daar niets aan is veranderd. Nee, ik kijk nog even vaak en even graag naar het ‘edele balspel’ als voorheen. Daarentegen lees ik er wel over in de krant. Naast veel berichtjes over de nieuwe aanwinst van PSV (moet die knul niet gewoon naar school?) is er ook veel aandacht voor de ‘scheids’. De man in het zwart staat weer eens ter discussie. Sommigen vinden dat de scheidsrechter het spel teveel nadelig beïnvloedt. Onder die velen zitten niet alleen mensen die er geen verstand van hebben, zoals de gemiddelde thuiskijker, maar ook spelers en trainers, mensen dus waarvan je mag aannemen dat ze er wél verstand van hebben. Nu ben ik niet eens een thuiskijker, dus ik zal niet pretenderen er ook maar iets van af te weten. Maar ik kan wel een vergelijking maken met een sport die ik goed ken. (Okee, het gaat weer over cricket—nu niet meteen allemaal afhaken, ik ga het alleen maar over scheidsrechters hebben.) Nog niet zo heel lang geleden, jongstleden augustus om precies te zijn, werd daar een speler uitgegeven. Dat betekent dat ‘ie af is, en terug mag naar de kleedkamer. De speler vertrok ook inderdaad, maar schudde daarbij enigszins verbaasd het hoofd. Geen thuiskijker had het gezien, en de toeschouwers in het stadion nog veel minder, want die zitten er nog veel verder van af. Maar de officials hadden het wel gezien, en zij reageerden alert. De speler kreeg een boete opgelegd van 1250 pond, wegens showing dissent, het vertonen dus van ongenoegen. Er is namelijk een regel bij cricket die zegt dat de scheidsrechter altijd gelijk heeft. Toen er achteraf wat werd gemopperd, was dat dan ook niet vanwege de beslissing als zodanig, maar vanwege de hoogte van de boete. Ik moet toegeven, dit is zelfs voor cricket een extreem geval. Maar voetballiefhebbers die menen dat cricket een hopeloos ouderwetse sport is, kunnen er nog wat van leren. En ik weet nog wel een sterker voorbeeld: al enige jaren is er bij belangrijke cricket-wedstrijden een derde scheidsrechter, die buiten het veld zit en de beschikking heeft over een monitor. Als de scheidsrechters in het veld er niet uitkomen, heeft deze derde scheidsrechter aan de hand van slow-motion beelden het laatste woord. How’s that? Te modern waarschijnlijk, voor het hedendaagse voetbal. |
